بررسی عملکرد پایدارساز سیستم قدرت و تعیین مؤثرترین پایدارساز بر مود بین ناحیه ای در شرایط نزدیک به تشدید قوی با استفاده از تحلیلهای مودال خطی و غیرخطی

در این پایان نامه، ابتدا انواعی از تشدید مرتبه اول بین مقادیر ویژه، موسوم به تشدید قوی و تشدید ضعیف و تأثیر تداخلهای مودال ناشی از آنها بر شاخصهای خطی و رفتار دینامیکی سیستم قدرت، بطور کلی مورد بررسی قرار گرفته است. سپس بطور خاص، شرایط نزدیک به تشدید قوی در سیستم قدرت دو ناحیه ای چهار ماشینه با استفاده از تحلیلهای مودال خطی مورد مطالعه قرار گرفته و تأثیر تداخلهای مودال ناشی از این شرایط بر پایداری مود بین ناحیه ای و نحوه عملکرد pssهای سیستم در این شرایط بررسی شده است. همچنین، مسأله تعیین ماشین مناسب برای عملکرد موثر pss بر مود بین ناحیه ای در شرایط متأثر از نزدیکی به تشدید قوی، با استفاده از تحلیلهای مودال خطی و غیرخطی مورد مطالعه قرار گرفته است. نتایج تحلیلهای غیرخطی با استفاده از دو روش شکل نرمال و سری های مودال، در قالب نقدی بر دو مقاله به چاپ رسیده و در این باره، ارائه شده است. نتایج این تحقیق نشان می دهد که پدیده نزدیکی به تشدید قوی می تواند باعث تداخل شدید مودها شود و تأثیر قابل توجهی بر پایداری سیگنال کوچک سیستم قدرت داشته باشد. نوع و شدت این تأثیر به موقعیت نقطه کار سیستم نسبت به نقطه تشدید وابسته است. این امر در مورد عملکرد pss بر مودهای بین ناحیه ای بسیار قابل توجه است. به طوری که بکارگیری pss بر روی ماشین نامناسب، باعث کاهش میرایی یا ناپایداری این مودها می گردد. از سوی دیگر، با بکارگیری pss بر روی ماشین مناسب و تنظیم مناسب بهره آن، می توان به بیشترین میرایی مود بین ناحیه ای در نقطه تشدید دست یافت. بررسی مسأله تعیین ماشین مناسب برای کاربرد pss در شرایط متأثر از نزدیکی به تشدید قوی نشان داد که روشهای خطی متداول و استفاده از عامل مشارکت غیرخطی، در تشخیص ماشین مناسب دچار خطا می شوند و قابل استفاده نیستند. در این مورد نشان داده شد که تنها، استفاده از قسمت حقیقی عامل مشارکت خطی منجر به پاسخ صحیح خواهد شد. این شاخص حاوی اطلاعات کامل از تأثیرات نزدیکی به تشدید قوی بر مود بین ناحیه ای و بر عملکرد pssهای سیستم است.